زيرا خدا با ماست و جز به خدا به هيچکس نيازي نداريم و حق با ماست و بنا بر اين کسي که از اطاعت ما سرباز ميزند، ما را به وحشت نمياندازد. ما اثر صنع خدائيم و مردم به طفيل و جود ما، موجود گشته اند. اي مردم! چرا دچار ترديد گشته و در حال تحير مطلب را بر خود مشتبه ميسازيد. آيا نشنيده ايد که خدا مي فرمايد:
يا ايها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منکم اي کساني که ايمان آوردهايد، خدا و پيغمبر و صاحبان امر خود را اطاعت کنيد؟
نمي دانيد که در اخبار رسيده است که حوادثي براي ائمه، گذشته و آينده شما روي ميدهد و آيا نديده ايد که خداوند از زمان حضرت آدم تا زمان امام حسن عسکري سنگرهائي براي شما قرار داده که به آنها پناه بريد و علائمي مقرر داشته تا به وسيله آن هدايت شويد؟ بطوريکه هر گاه يکي از آن علامتها پنهان شود علامت ديگري ظاهر ميگردد و هر وقت ستاره اي غروب کند؛ ستاره ديگري مي درخشد؟ پس وقتي که امام حسن عسکري (ع) رحلت فرمود: گمان کرديد که خداوند دين خود را باطل کرد، و رشته واسطه ميان خود و بندگانش را قطع نمود؟ نه، چنين نبوده. و تا روز رستخيز و ظهور امر خدا که مردم او را نمي خواهند، هم چنين نخواهد بود. امام گذشته با سعادت رحلت فرمود و همچون پدران بزرگوارش از دست مردم رفت، وصيت و علم و فرزند و جانشين او در ميان ما است و جز ظالمان گناهکار کسي راجع به منصب و مقام امامت وي با ما نزاع ندارد و جز منکر کافر کسي ادعاي اين منصب بزرگ را نمي کند. اگر ملاحظه مغلوب شدن امر خدا و آشکار و علني گشتن سرّ الهي نبود چنان حق ما براي شما ظاهر ميگرديد که عقلهاتان حيران گردد و ترديدتان بر طرف شود ولي آنچه خداوند خواسته تحقق خواهد يافت؛ و هر چيزي در لوح محفوظ مرقوم است.
پس شما هم از خدا بترسيد و تسليم ما شويد و کارها را به ما واگذاريد. همه گونه خير و خوبي از ما به مردم مي رسد. آنچه بر شما پوشيده است، براي اطلاع از آن اصرار مورزيد.
و به چپ و راست ميل نکنيد، مقصد خود را با دوستي ما براساس راهي که روشن است به طرف ما قرار دهيد. من آنچه لازمه نصيحت بود، به شما گفتم و خداوند بر من و شما گواه است.
اگر محبت به شما نداشتيم و صلاح شما را نمي ديديم و به خاطر ترحم و شفقت بر شما نبود، گفتگوي با شما را ترک مي گفتيم... و صلي الله علي محمد النبي و آله و سلم تسليماً.
********************************************************
منبع: توقيعات ناحيه مقدسه امام زمان، علامه محمد باقر بن محمد تقي مجلسي (ره)